Białe płatki, złoty środek. Historie rodzinne
Autorstwa Olga Kulig
Pawel Piotr Reszek’s book titled “Białe płatki, złoty środek. Historie rodzinne” which translates to White Petals, Golden Middle. Family Stories” has only been published in the polish language to date.
They say that journalism is a dead profession.
That in the 21st century, where everyone has a camera phone with them, there is no need for journalists. That now everyone can be a reporter, report on reality, their own here and now, from their own unique point of view. That the truth can finally be an objective truth, because it is told individually, without the simplifications and generalizations of the collective imagination. Without noise and information distortions, there is no longer a need for a chain transmission of facts, like a deaf telephone, where information melts into rumor and is subject to manipulation. Everyone can be a spokesperson for their own cause, their own experiences, and experiences.
We report on our own lives. We use our phones to immortalize unusual events that we were given the opportunity to participate in. Someone has a video from the sports stands, someone captured the lightning striking a tree, and someone else created a live account of a meeting with their favorite politician. But that’s not all. We also show our inner selves. And literally. We massively publish photos of our children, we boast about our living arrangements, we share photo reports from family vacations. We even brag about our families and homes. We boast about our children’s successes, high salaries and extraordinary dishes that look beautiful on a plate.
However, to what extent such videos and photos are faithful documentation of reality, and to what extent they are a calculated creation, an attempt to create ourselves anew, for the better, although in a virtual world?
Well, nobody is going to post a picture with a black eye after a domestic dispute. Nobody will capture on film the first spanking of a child with a belt. No one is going to share a video of a family party. No one will boast about having been robbed, beaten or raped. That the child hanged himself. That the mother hanged herself. The father and son bludgeoned the mother. That the mother killed the newborn. That a foster family objectifies children instead of supporting them. No one will ask for likes when they get older and no longer have the strength to care for their autistic adult son. No one will do a live report of an exorcism being performed over a child with suspected schizophrenia and record the mechanism of psychosis induction, imparting madness to the entire family. No one will boast about a photo of an extremely neglected and starving daughter.
Paweł Piotr Reszka in his latest book “Białe płatki, złoty środek” collected reportages published in “Duży Format” and “Gazeta Wyborcza” in 2010-2021. One of his characters asks: “It happened and what will such a reportage heal? “*.
It’s not this way.
It’s not that a reportage is needed to talk about what you yourself are ashamed to talk about. To shout when we ourselves are stubbornly silent. To show what we ourselves scrupulously hide, what we suppress from our consciousness. What does not fit into the aesthetics of social media.
Probably more to deny, or at least enter into a polemic with the idealized image of the Polish family. To give distance. To ask questions about responsibility.
Because one coherent picture emerges from this collection of texts. It is seen only from a distance, a distance that only a professional journalist can afford. Each tragedy described here is an individual tragedy, involving a specific family and specific people. Each drama has already happened and cannot be undone or repaired; it is the ultimate event. The harm done is irreversible. All these stories taken together, taken as a whole, prove above all the weakness of the system in which we live and which we create. Weaknesses not in individuals but in society as a whole.
Good, independent and reliable reportage should cause a powerful moral hangover. Such an awakening, though painful and traumatic, can heal the society and give it a reason to act.
So we do need reporters after all.
—-
*P.P. Reszka, “White Petals, the Golden Middle,” Agora Publishing, Warsaw 2021, p. 184
More recommended books can be found here.
-
Mówimy o tym głośno
Najwyższy czas przekazać informacje o tym jak bardzo są potrzebni opiekunowie/rodzice zastępczy, dlaczego ich nie ma i co można zrobić, żeby nie tylko zostali ci którzy już tworzą rodziny zastępcze, ale pojawiali się kolejni kandydaci do ich prowadzenia.
-
Standardy Ochrony Małoletnich
15 sierpnia 2024, na mocy ustawy Kamilka, w całej Polsce zaczynają obowiązywać standardy ochrony małoletnich. Dzisiaj zaczęły obowiązywać także w Fundacji PROJEKT ROZ.
-
Niewidzialne Dzieci w kontekstach
Kim są dzieci, które są niewidzialne dla systemu, lub co do których nie widzi się wystarczającego powodu istnienia i życia w godnych warunkach rozwojowych, edukacyjnych, rówieśniczych? Wymykają się, są niewidzialne lub spychane są na margines usług.
-
105 portretów Polek
Elżbieta Matusiak to bohaterka cyklu “105 portretów Polek”. W grudniu motywem przewodnim jest “Rodzina”.
Taki mój Portret przedstawiła Paulina Zywart.
-
Współpraca
Podpisanie porozumienia o współpracy pomiędzy Politechniką Krakowską im. Tadeusza Kościuszki Wydziałem Informatyki i Telekomunikacji, Firmą Unit Unicorn i Fundacją PROJEKT ROZ.
-
Darowizna od opiekunów zastępczych
Zgodnie z art. 14 ust. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, za zstępnych uważa się również osoby, które przebywają lub przebywały w rodzinie zastępczej …
-
Nic nie czuję
Na poziomie społecznym chcemy wytłumaczyć (…), kim są ci młodzi ludzie, którzy borykają się z problemami psychicznymi i co sprawia, że są zmuszeni sięgać po pomoc. To słowa twórców filmu “Nic nie czuję”.
-
NON-FICTION 2022
Rozmowa o pieczy zastępczej, przeprowadzona w czasie Festiwalu Non – Fiction w Krakowie w 2022 roku z Martą Wroniszewską i Elżbietą Matusiak
-
Deinstytucjonalizacja pieczy zastępczej
Deinstytucjonalizacja. Co o niej wiemy? To droga czy efekt? Czy zmierzamy w słusznym kierunku?
-
FAL Fun A-Long – Miłość do kwadratu
FAL (CAL+KAL) ‘Miłość do kwadratu’ to wspólna przygoda szydełkowo-drutowa i wsparcie Fundacji PROJEKT ROZ. Jednocześnie propagowanie wiedzy o pieczy zastępczej.
-
Raport NIK – Za dużo domów dziecka, za mało rodzin zastępczych
Od 1 stycznia 2012 r. obowiązuje w Polsce ustawa o pieczy zastępczej. Zgodnie z jej postanowieniami państwo ma obowiązek zapewnić opiekę zastępczą dziecku, którego rodzice biologiczni z różnych względów nie mogą sprawować nad nim opieki.
-
The Fosters
The Fosters – amerykański serial dramatyczny. Tak w dwóch słowach to serial o pieczy zastępczej.
-
Nowelizacja ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Pytania i odpowiedzi. część 1
Nowelizacja ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Pytania i odpowiedzi.
Część 1 – podręcznik -
MATEXI inspiruje i pomaga
Wspierać można w różny sposób. Taki pomysł na pomaganie ma MATEXI Polska.
-
Ozdoby świąteczne
Świąteczne ozdoby z różnych krajów świata, różnych kultur, różnych projektów, ale z tym samym przesłaniem: POKÓJ-WSPÓŁPRACA-ZROZUMIENIE
-
Białe płatki, złoty środek. Historie rodzinne
Paweł Piotr Reszk. Wydawnictwo Agora. rok 2021
-
Zmiany w Fundacji
Nastąpiły, ustalane od pewnego czasu zmiany w Fundacji. Zmiany w Zarządzie w Radzie i adresie siedziby.
-
Kompetencje społeczne zawodowych rodziców zastępczych
Jan Basiaga i Iwona Łukasik prezentują badania własne dotyczące kompetencji społecznych zawodowych rodziców zastępczych – Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze 2020; 593 (8): 44-58
-
滋賀はどこにあるか知っていますか?
To cykl spotkań studentów z Uniwersytetu Shiga w Japonii z mieszkańcami “Małego Księcia” w Krakowie. To co poznane / oswojone, staje się przyjazne. Uczymy się od siebie.
-
Opowieści Nierodziców (?)
Warsztaty pisania osobistych historii które poprowadzi Mikołaj Grynberg, pisarz, fotograf, psycholog z wykształcenia.