Projekt roz logo

Autorstwa Elżbieta Matusiak

UODI

Mariola Racław Uniwersytet Warszawski Deinstytucjonalizacja pieczy zastępczej – niebezpieczeństwo uproszczeń – we wprowadzeniu do tego artykułu prof. Marek Rymsza napisał: Deinstytucjonalizacja w ujęciu socjologicznym jest procesem zmiany, a nie punktem dojścia. Profesjonalnych praktyk pomocowych nie można w pełni zdeinstytucjonalizować. Instytucją jest bowiem każde zorganizowane działanie społeczne per se. a więc m.in. także środowiskowe usługi społeczne. Zrozumienie procesualnego charakteru deinstytucjonalizacji pozwala dostrzec dwa ważne założenia programowe polityki DI, a dotyczące:
(1) potrzeby konsekwentnego, ale rozłożonego w czasie wdrażania podejścia środowiskowego oraz (2) niezbędności stosowania różnorodnych form i metod wsparcia.

W obszarze pieczy zastępczej proces ten powinien zostać przeprowadzony zatem z uwzględnieniem zasad: pierwszeństwa najlepszego interesu dziecka, koncentracji uwagi i działań na dzieciach szczególnie zagrożonych (w tym przebywających w opiece zastępczej oraz wychowujących się
w rodzinach narażonych na ubóstwo), utrzymania równowagi pomiędzy polityką uniwersalną na rzecz dobrostanu wszystkich dzieci a polityką selektywną, kierowaną
do wybranych grup potrzebujących, wdrażania szerokiego zestawu usług umożliwiających pełne uczestnictwo w życiu społeczności na równych zasadach, ochrony dzieci
i innych użytkowników usług przed dyskryminacją, ciągłości polityki i planowania długoterminowego, współpracy międzyinstytucjonalnej, współpracy ze społeczeństwem obywatelskim, w partnerstwach obejmujących także dzieci i ich opiekunów i w regularnym dialogu prowadzonym na wszystkich poziomach życia społecznego.
/M. Racław/

W trzech miejscach tego opracowania, cytowane są fragmenty z wydanej w 2022 roku przez Fundację PROJEKT ROZ w Wielkich Drogach książki Opowieści Nierodziców. O całym projekcie piszemy w naszym dziale Programy i Projekty.