Fundator Fundacji PROJEKT ROZ
Urodziłem się w Łęczycy, starym mieście w samym środku Polski, w 1964 r. Od kilkunastu lat mieszkam i pracuję w Krakowie. Od tych kilkunastu lat wspieram prowadzenie placówki opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego „Mały Książę” w Krakowie.
W chwilach wolnych czytam, oglądam filmy i trenuję aikido. Chcę się pochwalić faktem, że w 2012 r. na wniosek Rzecznika Praw Dziecka zostałem odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.
To chyba tyle.
Zarząd Fundacji
Mama, żona, opiekunka/ciocia, trener, pedagog społeczny. Jeżdżąc po Krakowie TAXI, opowiadam o pieczy zastępczej, o opiekunach, ich rozwoju i profesjonalizacji, o etyce w mówieniu i przedstawianiu tematyki pieczy. W każdej możliwej sytuacji, mówię o tym jak pomagać, czym jest pomaganie i jak się do niego przygotować. Jestem zwolenniczką współpracy, a nie współzawodnictwa. Uważam, że pedagogika nie może istnieć bez etyki, a na tym polu moim guru jest prof. Tadeusz Kotarbiński. Uwielbiam samotność, nie znam angielskiego i nie potrafię gotować. Uwzględniając moje wady i zalety w 2012 r. na wniosek Rzecznika Praw Dziecka zostałam odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Moi przyjaciele mówią o mnie, że jestem upartą optymistką, mediatorką i maniaczką czytania na bardzo zróżnicowane tematy. Urodziłam się w Polsce, wychowałam za granicą i jestem ogólnie obywatelką świata. Ukończyłam studia administracji biznesowej i specjalizuje się w marketingu, komunikacji, mediach społecznościowych i organizacji międzynarodowych konferencji. Mam zamiar uczyć się całe życie - ostatnio ukończyłam studia magisterskie z etnologii i antropologii kulturowej. Lubię spędzać czas z mieszkańcami Małego Księcia którzy uczą mnie polskiego, otwartości oraz cierpliwości.
Mam na imię Jaga, interesuje się jazdą konną, śpiewaniem i czytaniem książek. Ciekawostka o mnie? Mimo wielkich starań przeczytaniu wielu poradników wysłuchaniu wielu dobrych rad na YouTube nadal nie jestem rannym ptaszkiem. I mimo że uwielbiam śnieg i zimę to zawsze wracam do tych słów: "Wake me up in July Lick the snow from my eyes We will catch the shooting stars On the blackboard night sky"
Rada Fundacji
Zwariowana matka czterech Cudów, żona :) Niedoszły pracownik socjalny, walczący o zwykłą codzienność dzieci z niepełnosprawnościami. Dzieci stały się sensem mojego życia. Nauczyłam się walczyć o siebie, a zarazem i o moją Rodzinę. Cieszymy się każdym dniem, każdą chwilą i tym, co mamy. Nie planujemy, żyjemy spontanicznie ucząc się w domu w ramach edukacji domowej. Rehabilitujemy, leczymy Miłością i ciepłem domowego ogniska. Lubimy podróże małe i duże, ucieczki od wszystkiego, wspólnie spędzamy czas. Nasz dom jest otwarty dla wędrowców życia, zawsze możesz wpaść na dobrą herbatę (kawy nie piję, ale zawsze mogę zrobić) i coś dobrego. Ogród, warzywniak i mini sad to mój azyl, mój raj. Kocham góry (nie te wysokie), las a czasem i szum morza fal. Dopełnieniem Rodziny i oazy domowej są psy (aktualnie seniorka Fiorka) i dwa koty. Można chcieć więcej...
Jestem absolwentką Instytutu Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji UW. Jeszcze jako studentka podjęłam pracę jako zawodowy kurator rodzinny, którym jestem do dziś. Zawsze gotowa stanąć po stronie dziecka i pomagać tym, którzy tego chcą. Nieustająco wierze w moc współpracy międzysektorowej na rzecz ochrony prawnej dziecka.
Jestem adwokatem, pomysłodawczynią i członkiem Komisji „Nowoczesna Adwokatura” oraz członkiem Komisji Sportu przy Okręgowej Radzie Adwokackiej w Krakowie. W Nowoczesnej Adwokaturze odpowiedzialna jestem za współpracę i pomoc pro bono. Kiedy nie pracuję biegam po górach, uprawiam triathlon i skitouring. Przemierzam alpejskie szlaki z mężem i psem Diabłem.
Jestem socjolożką i prawniczką, pracuje w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. Moja specjalizacja to badania dotyczące wspierania dziecka i rodziny w środowisku lokalnym oraz zmian dotyczących społeczeństwa obywatelskiego.
Angażuje się jako członek Zarządu Stowarzyszenia Sędziów Rodzinnych w Polsce i Komitetu Generalnego Międzynarodowego Stowarzyszeni Sędziów Rodzinnych i Sędziów Pokoju, oraz redaktorka naczelna czasopisma naukowego – Dziecko Krzywdzone. Teoria. Badania. Praktyka, którego wydawcą jest Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę.
O sobie myślę, że jestem marzycielką i niepoprawna optymistką, od innych słyszę, że jestem uporządkowana i konkretna ... Od 25 lat uczę dzieci. Praca z dziećmi to moja misja. Na szczęście oprócz tego mam też pasje - robienie na drutach, projektowanie i wykonywanie kartek świątecznych, śpiewanie, urządzanie i dbanie o ogródek, czytanie, słuchanie - muzyki, ludzi, odgłosów przyrody, fotografowanie przyrody, spacery, od czasu do czasu „wyskoki kulinarne”, oglądanie ulubionych filmów-”Mamma Mia” i „ Ja cię kocham, a ty śpisz” Chętnie gram w gry planszowe i karciane, rozmawiam na wszystkie tematy (uwaga! Mogę zagadać!), lubię pomagać innym i ogólnie być przydatna:)
Po pierwsze... czynić dobro i wspierać w tym innych. Angażuję się w działania, które umacniają wartości. Całe szczęście, że spotykam na swojej drodze osoby, które myślą podobnie. To niewyczerpywalne źródła inspiracji. Ukończyłam studia z zakresu biznesu i psychologii biznesu. Zawodowo zajmuję się projektami unijnymi dla firm i organizacji pozarządowych. Prywatnie - interesuję się sztuką, fotografuję świat. Empatię i wrażliwość, jak mięśnie, można ćwiczyć codziennie. Polecam - nie potrzeba na to specjalnej recepty ;)
Student informatyki stosowanej na AGH. Z zawodu oraz zamiłowania zajmuje się architekturą aplikacji internetowych po stronie interface użytkownika. Innymi słowy tworzę guziki w aplikacjach oraz stronach internetowych. Jako członek rady fundacji skupiam się na działaniach mających na celu rozpowszechnienie wiedzy na temat pieczy zastępczej w środowisku IT oraz w każdym innym, w którym mam przyjemność przebywać.
