Projekt roz logo

Autorstwa Olga Kulig

okładka książki : Teatr Niewidzialnych Dzieci

Teatr Niewidzialnych Dzieci to opowieść dla młodzieży Marcina Szczygielskiego wydana przez Instytut Wydawniczy Latarnik w 2016 r.

Życie to nie teatr, nie czarujmy się. Zwłaszcza gdy jest się dzieckiem, mieszka w sierocińcu, a nad głową przetacza nam się Wielka Historia. Narrator książki, jedenastoletni Michał, jest dzieckiem obytym w świecie sierocińców i zaznajomionym z regułami tam panującymi. Opisując historię swojego życia, oprowadza nas po kilku domach dziecka, pokazuje ich różne oblicza, doskonale charakteryzując mieszkańców tych domów jak i ich pracowników. Z infantylną naiwnością i prostotą opowiada o dziecięcych traumach, uczuciach i oczekiwaniach. Oraz o technikach przetrwania: o udawaniu, o marzeniu i o stwarzaniu siebie na nowo. Po prostu o zabawie w teatr.

Szczygielski w książce, Teatr Niewidzialnych Dzieci, prowadzi dwutorową narrację, pokazując  realia życia w domach dziecka oraz w PRL’u. I nie bez powodu zestawia ze sobą te dwa obrazy wskazując na ich niebywałe podobieństwo. Ale to co innego jest głównym tematem książki i zarazem klamrą spinającą oba te wątki. Autor uświadamia nam podstawową potrzebę, która determinuje nasze życie na różnych płaszczyznach, od indywidualnego doświadczenia po ogólnonarodowe przeżycie. Jest to potrzeba katharsis.

Może dla takiego oczyszczenia warto jest dać się zaczarować?

Więcej rekomendowanych książek znajdziecie tutaj.